Πλατανοδάσος Σπερχειού: Το αληθινό πρόσωπο της κρίσης!

Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, ο τόπος μας ζει την πιο υπέροχη εποχή του χρόνου. Η υπέροχη άνοιξη που είναι σε εξέλιξη έχει χρωματίσει τα τοπία μας με όλες τις αποχρώσεις του πράσινου, ενω πινελιές διαφόρων εντυπωσιακών χρωμάτων, διεγείρουν την ψυχή και μας κάνουν όλους να θαυμάσουμε τα θαύματα της φύσης. Η γεννέθλια περιοχή μας αυτές τις ημέρες είναι στολισμενη και ξεχωριστή από κάθε άποψη. Η ομορφιές την κάνουν ιδιαίτερα ελκυστική και ταυτόχρονα ιδανικό προορισμό για αναψυχή.

Είμαστε πλέον τρεις ημέρες μακριά από την γιορτή της Πρωτομαγιάς, η οποία εκτός του πολιτικού και κοινωνικού ρόλου που έχει, ξεχωρίζει και για την φυσιολατρική μορφή της αφού όλοι μας μικροί και μεγάλοι θα επιδιώξουμε να βρεθούμε κοντά στη φύση για να τη θαυμάσουμε και να την απολαύσουμε.

Ένας από τους χώρους που θα αποτελούσε μία φυσιολογική επιλογή για την γιορτή της Πρωτομαγιάς είναι και το πανέμορφο και διαφημισμένο Πλατανοδάσος του Σπερχειού, κοντά στο χωριό Παλιούρι του Δήμου Μακρακώμης. Η επιλογή γίνεται ακόμη πιο φυσιολογική, αν κάποιος αναλογιστεί και τις υποδομές που πριν 2,5 χρόνια περίπου δημιουργήθηκαν, ώστε να προκύψει ένας χώρος αναψυχής που θα μπορεί να αγκαλιάζει τους πολίτες αλλά και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

 Η σημερινή επίσκεψη σ' αυτό τον χώρο, όμως έκρυβε μία δυσάρεστη έκπληξη τεραστίων διαστάσεων. Τα φωτογραφικά πλάνα δεν μπορούν με τίποτα να αναδείξουν την εικόνα εγκατάλειψης και ανθρώπινης αδιαφορίας η οποία χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο χώρο. 

Η όλη κατάσταση, όπως απεικονίζεται, είναι τραγική. Και είναι πολλά πράγματα που ο φωτογραφικός φακός δεν μπορεί να καταγράψει. Είναι πράγματι, ανίκανο να χωρέσει στο μυαλό του απλού συνειδητού πολίτη - δημότη πως η ανευθυνότητα και η ασχετοσύνη κάποιων έχουν υποβαθμίσει την περιοχή στα επίπεδα του κέντρου της Αθήνας. Σύριγγες και προφυλακτικά πεταμένα σε όλο τον χώρο. Απορρίματα και μπάζα έχουν "στολίσει΄" την περιοχή. Το μεγαλύτερο μέρος των ξύλινων περιφράξεων έχει καταστραφεί. Τα τραπέζια και οι λοιπές υποδομές αναποδογυρσμένες. Η παιδική χαρά έγινε τρομάρα, ενώ η προσπέλαση του χώρου απαιτεί εξαιρετικά μεγάλη προσοχή ώστε ο διαβάτης να αποφύγει φίδια και καταστραμένα λιθόστρωτα.

Αξίζει να σημειωθεί προς γνώση του κόσμου και των Δημοτών του Δήμου Μακαρακώμης, ότι το έργο αυτό έχει ολοκληρωθεί πριν 2,5 χρόνια. Η υπογραφή της συμφωνίας ένταξης και η αποδοχή των όρων όπως αυτοί περιγράφονται σε αυτή έχουν έναρξη το τέλος του 2010, δηλαδή με την εκλογή μίας νέας Δημοτικής Αρχής η οποία ανέλαβε τα καθήκοντά της από 1 Ιανουαρίου 2011. Σύμφωνα, λοιπόν, με τους όρους το έργο τελεί υπό καθεστώς μακροχρόνιων υποχρεώσεων του Δήμου Μακρακώμης προς το Ελληνικό Δημόσιο (Υπουργείο Οικονομικών, Διαχειριστική Αρχή) αλλά και ως προς την Ερωπαϊκή Ένωση η οποία αποτέλεσε και τον χρηματοδότη του όλου αυτού έργου. Εφόσον λοιπόν, υφίστανται μακροχρόνιες υποχρεώσεις, οι οποίες προσδιορίζονται σε μία πενατετία από το πέρας τους έργου, σημαίνει ότι ο Δήμος είναι υπεύθυνος και υπόλογος προς αυτούς του φορείς. Άρα για να γίνονται τα πράγματα πιο κατανοητά, σε περίπτωση καταγγελίας της όλης αυτής κατάστασης, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ορίσει επιθεωρητές οι οποίοι προσερχόμενοι στον χώρο, αν καταγράψουν και διαπιστώσουν την συγκεκριμένη κατάσταση θα κοστολογήσουν και θα απαιτήσουν την καταβολή του ποσού των 150.000 ευρώ που στοίχισε το έργο.

Πέραν όμως, του πρακτικού μέρους της όλης υπόθεσης, το γεγονός προκαλεί θλίψη, αφού κυριαρχεί η εγκατάλειψη, η αδιαφορία και κυρίως η έλλειψη πολιτισμού. Ο Δήμος Μακρακώμης κατά γενική ομολογία αποτελεί ίσως, τον πλέον δύσκολο και ιδιαίτερο Δήμο της Περιφερειακής Ενότητας της Φθιώτιδας. Μεγάλη έκταση, πολλά Δημοτικά Διαμερίσματα και οικισμοί και φυσικά, περιορισμένοι Δημοτικοί Πόροι. Η όλη κατάσταση θα μπορούσε να ανακουφιστεί αν η υπάρχουσα Δημοτική Αρχή ενεργούσε με ζήλο, αποφασιστικότητα, μακρόπνοο σχεδιασμό ανάπτυξης και πολιτισμικό αισθητήριο. Δυστυχώς όλα αυτά τα απαιτούμενα αποτελούν είδη υπό εξαφάνιση και στης θέση τους στον Δήμο αναφύονται, η μικροπολιτική, η κουτοπονηριά, η πολιτική και όχι μόνο ιδιοτέλεια και ο πάσης φύσης καιροσκοπισμός. 

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Αν σε αυτό τον χώρο, ο οποίος είναι, μέσα σε όλα τα υπόλοιπα, και προικισμένος από άποψη πρόσβασης, η αδιαφορία κυριαρχεί, τότε ποιά διέξοδο έχουν τα απομονωμένα και δυσπρόσιτα ορεινά χωριά μας εκτός από από την αυτονόμηση και την αυτοδιοίκηση τους μακριά από αυτή την Δημοτική Αρχή;
Για ποιό λόγο δεν συνεχίστηκε η χρήση αυτού του χώρου ώστε να αποδίδονται στον Δήμο κέρδη και οφέλη;
Ποιός από τους Αντιδημάρχους έχει την ευθύνη της περιοχής και γιατί αδιαφόρησε χαρακτηριστικά;
Ποιές θα είναι ενέργειες από εδώ και πέρα;

Για εμένα προσωπικά η εικόινα αυτή αποτελεί το πραγματικό πρόσωπο της κρίσης. Η κρίση δεν είναι οικονομική. Είνια κρίση αξιών, κρίση πολιτισμού, αξιοκρατίας, ικανότητας, δημιουργίας, ενδιαφέροντος, οξυδέρκειας, αγάπης για τον τόπο, τον συνάνθρωπο, τον ίδιο μας τον εαυτό.

Το πλέον άμεσο που μπορεί να γίνει είναι η αποκατάσταση του χώρου, εκ μέρους του Δήμου. Το επόμενο βήμα η απονομή ευθυνών στους καθ' ύλη αρμόδιους.
Σε διαφορετική περίπτωση δεν μιλάμε για αμέλεια και ανικανότητα αλλά για συγκάλυψη και οργανωμένο σχέδιο. 

Η όλη αυτή κραυγή αγωνίας ας ακουστεί από τις δυνάμεις εκείνες που μπορούν να αποτελματώσουν τον τόπο. Καλώ την μείζονα αντιπολίτευση του Δήμου να σταθεί στο ύψος του ρόλου της και να αναλάβει τις ευθύνες της, καταβάλλοντας προσπάθεια να απελευθερωθεί ο τόπος απ' τα δεσμά του. Ας προβεί σε όλες τις προβλεπόμενες και νομικά κατοχυρωμένες ενέργειες που απαιτούνται, ώστε ο τόπος να επανέλθει στο επίπεδο όπου τουλάχιστον γίνεται σεβαστή η έννοια του ανθρώπου, του πολίτη, του δημότη.

Διαφορετικά, σαν πολίτες, που η κρίση μας έχει ευαισθητοποιήσει και κλονίσει σύγκορμα, θα αναλάβουμε εμείς το μερίδιο των ευθυνών μας. Η Δυτική Φθιώτιδα το αξίζει και το απαιτεί!!!